به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «طغیان علیه ترامپ دوربینی در «کن»؟» در روزنامه جام جم نوشت:
فستیوال فیلم «کن» که روزگاری دارای اعتبار و ماهیتی هنری بود، چند دهه است که هر دوره سیر نزولی را پیموده تا انجا که در سال‌های اخیر عملا و علنا به مراسم و کارناوالی برای ابراز وجود سلبریتی‌های هالیوودی تبدیل شده و بیشترین جنبه‌های جذابیت‌افرینی خود را نه از رهگذر درونمایه‌های ارزشمند و فرم‌های بدیع سینمایی که برعکس، از صدقه‌سر حضور فیلمسازان و بازیگران سرشناس امریکایی و صد البته مشارکت بازیگران و عوامل زن با بدن‌های عریان فراهم کرده است، رویکردی که باعث شده تا دیگر شاهد حضور فیلمسازان متفاوت و حضور چهره‌های آوانگارد و جریان‌ساز نباشیم.

موضوع صحنه‌های اروتیک و کلا عریانی در محیط کن، چنان به افراط گراییده بود که در دو سال گذشته مورد نقد و اعتراض خود شهروندان کن، خانواده‌های فرانسوی و خصوصا کمپین‌های اخلاق‌گرای سراسر جهان شده بود از همین‌رو، مدیریت جشنواره قبل از هر برنامه‌ای با موضع‌گیری تند علیه عریان‌گرایی و وجود صحنه‌های ضد هنجار، افتتاحیه را کلید زد تا شاید بتواند بخشی از ناهنجاری‌های سال‌های گذشته را کاهش دهد اما نتوانست جلو جریان نهادینه شده توسط امریکایی‌ها در کن را بگیرد و همچنان تصاویر و ویدیوهای منتشره حکایت از این سبک و سیاق خودنمایانه داشت.

و اما گفتنی‌های هشتاد و هشتمین دوره که همین روزها در جریان است به همین حرکت ضد عریانی ختم نمی‌شود بلکه «کن» با برخی جنبه‌های نزدیک به گرایش‌های عدالت خواهانه و آزادیبخش نیز تیتر رسانه‌های جهانی شد. مهمترین واقعه اتفاقیه در «کن» را باید ایجاد فضا و جو ضد اسراییلی آن دانست.

اهالی سینمایی حاضر در جشنواره(علیرغم بی‌تفاوتی مدیریت این رخداد جهانی) با صدور بیانیه‌ای، نسل کشی و بمباران بی‌وقفه رژیم صهیونیستی در غزه را محکوم کردند. این بیانیه که به امضای نزدیک ۵۰۰ چهره و شخصیت سینمایی از اروپا و دیگر قاره‌ها رسیده بود، در عین حمله تند به سران جنگ‌طلب و کودک کش اسراییلی، خواهان توقف فوری حمله‌های این رژیم به مردم بی‌پناه غزه شدند.

قاعدتاً هم این جماعت نمی‌توانستند نسبت به کشتار جمعی صورت گرفته بی‌خیال باشند وقتی تقریبا همه مردم شهرهای مختلف جهان به ویژه اروپا در خیابان هستند تا شاید گوشی شنوا پیدا شود، ولی خب سازمان کن مطابق معمول همراستایی با دیپلماسی فرانسه را ترجیح داده و همچنان نسبت به اتفاقات غزه خود را به خواب خرگوشی زده است. همچنانکه برخی ایرانی‌های حاضر در کن، انگار نه انگار که بچه‌های غزه در گرسنگی مفرط به سر می‌برند، تازه این در شرایطی است که برخی از اینان مدعی حقوق کودکان کار هستند و ابتدائا فیلم‌هایی ساختند که ظاهراً موضوع کودک و نوجوان داشت، به عبارتی با دستمایه قرار دادن محتوای مربوط به کودکان خودنمایی کردند ولی گویا برایشان رضایت اربابان کن و کسب جایزه مهمتر از بچه‌های غزه است.

و اما پر سر و صداترین رخداد کن به حضور «رابرت دنیرو» مربوط می‌شود. این بازیگر پیشکسوت که برای گرفتن نخل طلای یک عمر فعالیت هنری دعوت شده بود، فرصت تریبون در اختیارش را اسان نباخت و با فاشیست خواندن «ترامپ» سخنرانی تندی علیه سیاست‌های نادرست او ایراد کرد.

رونالد ترامپ که عشق دوربین است و اساسا فتیشیزم دیده شدن دارد در حالی مشغول گرد و خاک در منطقه بود که متقابلاً «دنیرو» در اروپا داشت روش‌های غلط او را افشا می‌کرد، انعکاس صحبت‌های جنجالی و سطحی ترامپ و حرف‌های جدی دنیرو در رسانه‌های جهان، فستیوال کن را از رکود و سکون و غرق در ناهنجاری‌های هرساله نجات داد و جریان اندیشمند جهانی را به صرافت این انداخت که «کن» هم وجود دارد.